علیرضا صدیقی اینقدر صمیمی و مهربان است که از مصاحبه با او خسته نمی شوی، او با جواب های دقیق تو را برای طرح پرسش های جدید ترقیب می کند. صدیقی استعدادی است که با سوار بر بالهای موفقیت در غربت فرود آمده... حاصل گفتگوی من با این هنرمند را اینجا می خوانید. امیرعلی مددی: از اینکه وقت خود را در اختیار ما گذاشتید تشکر می کنم به عنوان پرسش یکم کمی از خودتان بگویید؟ علیرضا صدیقی: من متولد سال 1346 در تهران هستم. در 16 سالگی وارد هنرستان هنر تهران شدم و 5 سال بعد در رشته گرافیک فارغ التحصیل و در همان سال در رشته نقاشی وارد دانشگاه هنر شدم. در هلند هم یک دوره 2 ساله آموزشی کامپیوتر گذراندم. و 2 سال هم دوره معلمی در رشته هنر در دانشگاه هنر فونتیس.
ا.م: از چه سالی خارج از کشور زندگی می کنید؟ ع.ص: از سال 1372 در هلند هستم.
ا.م: آیا با دیگر هنرمندان ایرانی ساکن هلند ارتباط دارید؟ ع.ص: به تازگی با آقای محمد فاضل در تماس هستم. متاسفانه ایرانیها اینجا کم هستند و زیاد ارتباطی با هم ندارند.
ا.م: با توجه به اینکه کشور هلند یکی از کشورهای صاحب نام در زمینه گرافیک می باشد، بازتاب هنر و هنرمندان ایرانی به ویژه هنرمندان گرافیست را در این کشور را چگونه می بینید؟ ع.ص: همینطور که خودتون فرمودید هلند کشوریست که نام و آوازه ای در دنیا دارد اما این شهرت تنها در هنر گرافیک نیست بلکه تقریبا در تمام زمینه های هنری است و این امر موجب میشود که هنرمندان خارجی مثل من که در اینجا زندگی میکنند به سختی بتوانند جایی را برای خود باز کنند و خودی نشان دهند. گرافیک ایران در چند سال اخیر جایگاه خوبی را در اینجا برای خود باز کرده و این تنها در مورد هلند صدق نمیکند بلکه در سطح جهانی میباشد و من فکر میکنم این ا مر را مدیون هنرمندان خوب و پرتلاش و جوان ایرانی هستیم.
ا.م: آیا گرافیک نوین ایران توانسته جایگاهی در سطح جهان پیدا کند؟ ع.ص: فکر کنم جواب این سوال را در سوال قبلی دادم . اما باید اضافه کنم که گرافیک ما در مسیر خوبی هست اما هنوز راه درازی را باید طی کند تا به ثبات تصویری برسد. گرافیک ما یک شکل خطاطی و تایپوگرافی به خود گرفته که این به تنهایی کافی نیست. چرا که از این طریق ما گرافیک را محدود به کشور خودمان میکنیم و حتی بیشتر مواقع برای خوده ما هم قابل خواندن و فهم آن نیست چه برسد به خارجیها. ما تاریخ تصویری و رنگ آمیزی خیلی غنی در کشورمان داریم این همه مینیاتور، فرش، گلیم، کاشیکاریهایی که یک دنیا فرم و رنگ در آنها وجود دارد که هر کدام آنها منحصر به فرد هستند و شاخصهای از هنر ایرانی در جهان. چرا پس از آنها در کنار خطاطی استفاده نمیکنیم؟!
ا.م: با توجه به اینکه بیشتر آثار شما بیشتر متکی بر تصویر و فرم می باشد آیا دلیل خاصی دارد که توجه چندانی به کاربرد حروف و تایپوگرافی در آثارتان ندارید؟ ع.ص: من سعی دارم بیشتر به رنگبندی و تصویر اهمیت دهم تا به تایپوگرافی و روی دیگر سکه را نشان دهم و دلیل دیگر آن هم اینه که چون من در اینجا کار میکنم تایپوگرافی زیاد به کارم نمیاد درضمن در زمینه تایپوگرافی غولهایی اینجا هستند که ما پیش آنها رقمی نیستیم.
ا.م: از میان هنرمندان ایرانی با آثار کدامیک ارتباط بیشتری برقرار می کنید؟ ع.ص: کارهای زنده یاد ممیز و استاد حقیقی و آثار استاد مثقالی را هم خیلی دوست دارم.
ا.م: از نمایشگاه آخرتان در موزائیک پودیوم بگویید؟ ع.ص: این نمایشگاه از این نظر برای من جالب بود که بعد از سالها به همراه یک هنرمند ایرانی توانستم نمایشگاه بگذارم.
ا.م: لطفا فقط یک کلمه در مورد اسامی زیر بگویید: - گرافیک: جامعه ای بهتر - انجمن صنفی طراحان گرافیک: اینجا یا آنجا؟ - مرتضی ممیز: گرافیک ایران - تایپوگرافی فارسی: بیماری واگیردار! - هفت رنگ: به روز و بی طرف - نگارگری ایرانی: فرهنگ غنی - رضا عابدینی: همکلاسی هنرستان و دانشگاه - خوشنویسی: هنری با ارزش وسخت
ا.م: از برنامه های آینده خود و برپایی نمایشگاه در خانه هنرمندان بگویید؟ ع.ص: در مورد این نمایشگاه باید بگویم که برای من از این جهت مورد اهمیت است که بعد از 16 سال بتوانم نمایشگاهی هم در کشور خودم داشته باشم و بعد از سالها دوستان و آشنایان بتوانند کارهای من را ببینند ..چرا که نظر آنها خیلی برای من اهمیت دارد و همینطور احساس شادی میکنم. گاهی وقتها ایملهایی از ایران به دست من می رسد و نظرات خودشون را میدهند و باعث راهنمایی من میشوند و من کمال تشکر را از این عزیزان دارم ...یک بار یک عزیزی ایمیل فرستاده بود و نوشته بود...با اینکه شما سالهاست در اروپا زندگی میکنید اما کارهاتون کاملا حال و هوای ایرانی دارد این موارد گر چه کوچک به نظر میاد اما برای ما که در غربت هستیم خیلی با ارزش است.
ا.م: بعنوان پرسش پایانی به نظر شما مسیر موفقیت از کجا می گذرد و در کجا ختم می شود؟ ع.ص: موفقیت از مسیر تلاش و کار مداوم و فکر کردن و مطالعه زیاد و دیدن میگذرد و در رشته های هنری ختم و پایانی در آن نیست.
ا.م: از اینکه به ما لطف دارید تشکر می کنم و برای شما آرزوی موفقیت روزافزون دارم. ع.ص: من هم از شما تشکر میکنم و آرزوی موفقیت برای شما دارم.