چند نفر از مردم و هنرمندان از من درباره ی دهمین دوسالانه بین المللی پوستر تهران در سال 2009 که به یک مسئله بحث برانگیز در میان طراحان گرافیک چه در داخل و چه در خارج از ایران تبدیل شده سئوالاتی پرسیده اند.

فراخوانی برای تحریم این دوسالانه در" فیس بوک" منتشر شده است. انجمن بین المللی گرافیک یکی دو خبری که بطور دقیق تنظیم شده است را منتشر کرده و این خبرها توسط "رالف" که تصدی حمایت از این تحریم ها را بعهده دارد امضا شده است. زبان مهار شده این خبر قابل فهم است چرا که انجمن بین المللی گرافیک نمی خواهد تا رویدادی را که توسط یکی از اعضایش یعنی "قباد شیوا" رهبری می شود را جلوگیری کند.

حامیان این تحریم ها ادعا دارند که حضور در این دوسالانه توسط ارسال پوستر و یا بعنوان یکی از اعضای هیئت داوران نشانه ای از حمایت از دولت ایران است و همچنین نشاندهنده سرکوب تمامی تظاهراتی است که بعد از انتخابات ریاست جمهوری صورت گرفت می باشد.

برگزار کنندگان این دوسالانه در جواب اعلام کرده اند که هیچ گونه سازمان دولتی در این دوسالانه نقشی نخواد داشت فقط در صورتی که قوانین جمهوری اسلامی در این دوسالانه نقض گردد.

آلن لکرنس، یکی از طراحان گرافیک در مصاحبه ای با مجله طراحی گرافیک "اتاپس" توضیح می دهد که این تحریم بر علیه دولت ایران طراحی نشده است بلکه هدف از آن مخالفت با تغییرات ایجاد شده در برابر ارتباط با مسئولیتهای مرتبط با برگزاری این دوسالانه است.

گردانندگی دهمین دوسالانه پوستر تهران مسئله ای پیچیده است و این مسئله نه تنها شامل درگیری مابین دو سازمان مختلف گرافیکی ایران و سایر سازمانهاست بلکه در برگیرنده سوالاتی در مورد نقش طراحی گرافیک و تاریخچه آن در ایران، حمایت مالی، تضادها و درگیری های شخصیتی، توجهات سیاسی و مذهبی، ترس از سرکوب شدن، افتخار، توقعاتی در مورد تشخیص و انصاف، سردرگمی، احساسات جریحه دار، ایده آلیسم و احتمالا عوامل دیگری که برای افراد بیرونی ناشناخته مانده است.

این که چگونه طراحان گرافیک ایرانی با دولت خود دست و پنجه نرم می کنند یا این که سازمان های طراحی گرافیک در ایران تصمیم به اینکه طراحان گرافیک ایرانی چگونه با دولت خود و سازمانهای گرافیک که ادعا می کنند از آنها نمایندگی می کنند به خودشان واگذار می شود اما اگر طراحان گرافیک خارج از ایران اکنون این دوسالانه را تحریم نمایند و ارتباط خود را با این دوسالانه قطع کنند دست آوردهای چندین ساله طراح بزرگ گرافیک ایران "ممیز" و همکارانش برای اینکه گرافیک ایران به یکی از اعضای قابل احترام و برابر جامعه بین المللی تبدیل کند در پرده ای از ابهام قرار می گیرد.

مرتضی ممیز از اهمیت ارتباط بین المللی به خوبی آگاه بود. ایشان در شروع تلاشهای خود برای تبلیغ گرافیک ایران در سطح جهان در سال 2001 در نوشته ای اظهار کرد که طراحی روزمره، عدم دسترسی به جدیدترین منابع بین المللی و نبود امکانات برای تبادل نظرات شخصی با همتا های خود در سرتاسر جهان به تدریج  طراحان گرافیک را از ایده های برجسته دور می کند.

من مطمئن هستم که یاد مرتضی ممیز با زنده نگهداشتن روحش و خودداری از ستیز بیشتر در اذهان باقی می ماند و من از تحریم دهمین دوسالانه بین المللی پوستر تهران حمایت نمی کنم.

من آرزو دارم که بتوانم وقت خود را صرف نوشتن در باره ی پوستر ها بکنم تا اینکه در مورد امور سیاسی مسائلی را به تحریر در آورم.

میخواهم از صحبت کردن با تمامی کسانیکه در این قضیه شرکت دارند بویژه طراحان گرافیک ایرانی که بزرگترین گروه خوانندگان وبسایت "پوستر پیج" هستند پرهیز کنم. همچنین فکر می کنم که بهتر است بر روی مسائلی که باعث اتحاد می شود بیشتر تمرکز کنیم، تا مسائلی که باعث جدایی ما می شوند بطوریکه من در دو سخنرانی اخیر خود در موزه هنرهای معاصر تهران به آن اشاره کردم.