معصومه سیحون می‌گفت:دغدغه‌ی من سرودن مرثیه‌ای برای خودم است. من تمامی فریادها از جامعه و شرایطی که در آن زندگی می‌کنم را در نقاشی‌هایم به تصویر کشیده و منعکس می‌کنم.
منیر نوشین که بعد از ازدواج نامش را به «معصومه سیحون» تغییر داد، متولد 1313 در رشت بود و لیسانس نقاشی خود را سال 1340 از دانشکده هنرهای زیبا دانشگاه تهران دریافت کرد.
این هنرمند نقاش که از پیشکسوتان ترویج هنرهای تجسمی در ایران محسوب می‌شود،همسر هوشنگ سیحون هنرمند و رییس وقت دانشکده هنرهای زیبا و معماری دانشگاه تهران بود.
سیحون در سال 1345 گالری سیحون را که یکی از اولین گالری‌های هنری ایران بود در تهران افتتاح کرد. این گالری تاکنون به کارش ادامه داده است و محل نمایش آثار هنرمندانی بود که به شهرت جهانی دست یافتند.
اصلی‌ترین کار معصومه سیحون در حدود نیم قرن گذشته، معرفی استعدادهای هنرمندانی بود که امروزه در سطح جهان شناخته شده‌اند و اعتبار هنر معاصر ایران به شمار می‌روند بسیاری از این هنرمندان برای نخستین‌بار نمایشگاه آثارشان را در گالری سیحون برپا کردند که باعث معرفی آنها به جامعه‌ی هنری داخل و خارج از کشور می‌شد از جمله این هنرمندان می‌توان از حسین زنده‌رودی، ژازه طباطبایی، مسعود عربشاهی، علیرضا اسپهبد و.... نام برد.
مدیر نگارخانه سیحون اعتقاد دارد درگذشت معصومه سیحون به عنوان پیشگام نگارخانه داری در ایران، خسارتی بزرگ برای جامعه تجسمی ایران است. شیرین پرتوی میگوید: 44 سال پیش نگارخانه سیحون در روزهایی که موج نویی از نقاشی سوررئالیسم ایرانی جان می‌گرفت و مجسمه سازی و نقاشی ایرانی شکوفایی را تجربه می‌کرد، پا به عرصه وجود گذاشت.
سیحون آمد تا مأمن و درعین حال سکوی پرتاب هنرمندانی باشد که امروز امضاهای آنها آبروی جامعه تجسمی ایران در اقصی نقاط دنیا شده اند.
قدیمی‌ترین بانوی گالری‌دار ایران و مؤسس گالری سیحون شامگاه 31 اردیبهشت ماه در سن 75 سالگی بر اثر خونریزی مغزی و کهولت سن از دنیا رفت. مراسم تشییع معصومه سیحون فردا، سوم خرداد ماه از مقابل گالری سیحون واقع در خیابان خالد استانبولی به سمت بهشت سکینه کرج برگزار خواهد شد.